Ik had het gevoel dat ik Noorwegen niet kon verlaten zonder de meest gekende hike te doen, namelijk Trolltunga. Vertaald is het, de tong van de trol. De foto's zullen dit wel enigszins verduidelijken. Het is een rots die over de fjorden hangt. Er was juist één klein probleempje. De hike is slechts aangeraden vanaf eind juni. Garry, Laura, José, Nicolas en ik waagden het er toch op. Het was een hike van 32 kilometer en we planden om op de top te slapen in een tent met uitzicht over de fjord. De eerste 7 kilometer waren vrij intensief omdat het een groot stijgingspercentage had. Nadien viel alles vrij goed mee. Ik had mij op slecht weer voorzien en had veel warme kleren met mee. Uiteindelijk scheen de zon enorm tijdens het hiken en door de reflectie op de sneeuw, waren we allemaal zelfs verbrand. Eens we aangekomen waren op de top, was het uitzicht ongelofelijk mooi. Tijdens deze tocht heb ik opnieuw weer geweldige plaatsen gezien. Noorwegen blijft me steeds opnieuw verrassen. Nadat we allemaal eens op de steen zijn gegaan, besloten we onze tenten op te zetten en te koken op de top. Onze tenten stonden zo'n 20 meter van de klif voor de fjorden. De nacht zelf was verschrikkelijk. De temperatuur zakte tot -20 graden en er was een gevoelstemperatuur van -25 graden. We sliepen niet door de kou. Het is moeilijk om te beschrijven maar je bent zo wat tussen slapen en wakker blijven. Het was verschrikkelijk koud maar gelukkig hadden we voldoende beschermende kledij mee. De ochtend was nog erger, we hadden het allemaal ongelofelijk koud en dan moesten we al onze spullen weer afbreken en ons klaar maken voor de terugtocht. Uiteindelijk slaagden we erin en hadden we die dag nog een mooie wandeling terug naar de voet van de berg. Dit was ongetwijfeld het grootste avontuur tot nu toe in Noorwegen!
0 Reacties
Begin februari was er een vaag idee om met enkelen van onze vriendengroep een reis naar Ijsland te maken. Al gauw beslisten we dat het een goed idee was en daarom vertrokken we gedurende de paasvakantie hier voor 8 dagen naar het noorden. We namen eerst het vliegtuig tot in Oslo en vervolgens vlogen we vandaar nog 2,5 uur naar Ijsland. Gedurende de eerste dag in Ijsland bezochten we de hoofdstad, Reykjavik. Er waren veel souvenirshops en er waren ook enkele mooie gebouwen zoals deze kathedraal maar voor de rest was er niet echt iets speciaals te zien. De dag erop zouden we naar de golden circle gaan. Dit is een bekende ronde dichtbij de hoofdstad waar er enkele prachtige natuurtaferelen op ons stonden te wachten. Eerst zagen we Geysir, een gat in de grond waaronder er water stroomt. Het hete water wordt vervolgens om de paar minuten hoog in de lucht gespoten. Een waar spektakel! Daarna gingen we naar Gulfoss, een adembenemende waterval! Als laatste besloten we ook nog om naar PingVellir te gaan. De derde dag was voor mij persoonlijk de meest spectaculaire dag. We stonden op om 5.30u om vervolgens om 6u te vretrekken omdat we veel moesten zien die dag. Door een fout in de planning arriveerden we om 5u in de volgende ochtend aan onze eindbestemming. We zagen twee prachtige watervallen namelijk Seljalandsfoss en Skodafoss, we zagen de grootste gletsjer van Europa, we zagen 'Black beach' en we deden een hike in de 'Ijslandse woestijn' naar een Amerikaans vliegtuig dat er 50 jaar geleden is neergestort. De volgende dagen, bezochten we nog meer watervallen, kraters, grotten, ondergrondse vulkanen,... Ijsland is ongetwijfeld het mooiste land dat ik al gezien heb. De natuur is er zo ruw en puur dat je meermaals per dag een kippevelmomentje hebt!
Zaterdag zouden Laura en ik met de huskyslee rijden. We moesten een uur met de bus rijden naar een mooie afgelegen plaats in de natuur en vervolgens moesten we in een hut gaan. Daar krijgen we een warm pak en de benodigde spullen om niet te bevriezen als we op de slee zouden zitten. We kregen daarbinnen wat informatie over hoe we een slee met honden moesten besturen en daarna mochten we ons team bewonderen. De huskyhonden waren dolenthousiast en konden niet wachten om te vertrekken. We maakten een prachtige rit en Laura en ik waren beiden eens bestuurder en zaten beiden eens op de slee. Vooral de gedeelten bergaf waren zeer leuk! Na deze fantastische ervaring konden we de honden van ons team nog eens wrijven en konden we nog enkele foto's nemen. Dit was echt een ervaring om nooit te vergeten!
Zondag besloten we om te gaan hiken. We vonden een berg die ons geschikt leek om te beklimmen en vervolgens gingen we op pad. Eens we aangekomen waren aan de top, konden we genieten van het prachtige uitzicht op de stad Tromso. Laurent en ik zagen dat we nog hoger konden gaan en besloten dus om naar de ECHTE top te hiken. Dit was eigenlijk meer een hele steile beklimming. Het was moeilijk om onze weg naar omhoog te lopen in de sneeuw en in het ijs zonder spikes maar we slaagden erin. Daarboven namen we een kleine pauze en genoten we van het uitzicht. Vervolgens volgde er een leuke afdaling op onze slee gedurende dertig minuten! Daarna daalden we verder af met ons vier en kwam het kind in ieder van ons weer naar boven. Die avond besloten we de dag te beëindigen in een hamburgerrestaurant. Maandag was de laatste dag en we startten onze dag met een koffie die we op het terras dronken met een prachtig uitzicht op de bergen. Vooraleer we zouden terugkeren, besloten we naast een langlaufpad een mooie hike te maken. We namen onze slee opnieuw mee en we genoten van onze laatste dag in Tromso. We besloten om onze lunch op te eten op een plaats waar we een prachtig uitzicht hadden op de zee. Tromso was een prachtige reis met een hoop nieuwe ervaringen die ik kon delen met nieuwe vrienden. Het was een reis om nooit te vergeten! EINDELIJK! Deze langverwachte trip is aangebroken! Laura, Sofie, Laurent en ik zouden naar Tromsø gaan. Dit is een stad in het noorden van Noorwegen. Tromso is een stad tussen de hoge bergen en omringd door water van de zee. We moesten vrijdag om twee uur opstaan om vervolgens naar de luchthaven te gaan in Stavanger. Daar namen we de vlucht naar Oslo en vanuit Oslo konden we naar Tromso vliegen. Voordat we in Tromso landden, konden we al genieten van de hoge besneeuwde bergtoppen die we vanuit het vliegtuig zagen. De bergen werden omringd door water en dit maakte het allemaal zo speciaal. We zaten nog steeds in het vliegtuig en we waren al op slag verliefd op Tromso. We besloten om het stadscentrum in Tromso te bezoeken en en we moesten al onmiddellijk voorzichtig zijn om niet op de grond te gaan want de straten lagen vol ijs en sneeuw. We zagen enkele mooie kerken en na enkele uren besloten we om naar een schans te rijden die we buiten het stadscentrum zagen. Het is een schans die vroeger gebruikt werd voor de Noorse competitie in schansspringen. We beklommen de normale schans omdat de hoge schans gesloten was. Eens we daar bovenaan stonden, hadden we een prachtig uitzicht over de stad Tromso. We waren ook verbaasd over het feit dat er mensen van zo'n schans gingen om vervolgens te springen. Daarna besloten we om naar onze accommodatie te gaan. Daar zouden we een pizza maken en eten voordat we op zoek zouden gaan naar het noorderlicht. We werden warm onthaald in de accommodatie en het was een prachtig huis met uitzicht op de zee en op de bergen. Nu volgt voor mij het beste moment van onze reis in het hoge noorden en misschien zelfs één van de beste ervaringen in mijn leven. We gingen op jacht naar het noorderlicht. Het was donker, het was -15 graden en de hemel was helder. Ideale omstandigheden dus voor het noorderlicht. Rond acht uur zagen we kleine lichtgroene wolken die over de bergen gingen. We wisten dat dit het noorderlicht was maar het was zeker en vast niet spectaculair. Er begonnen steeds meer en meer wolkjes te komen maar het was nog steeds lichtgroen. We konden geen foto's nemen met onze gsm omdat je daar een speciale camera voor nodig hebt. We zagen enkele Franse mensen en zij namen enkele foto's van ons met het noorderlicht en stuurden die ons later op. toen we naar huis gingen was ik een beetje teleurgesteld over het noorderlicht. Tijdens de autorit keek ik door het raam en opeens zag ik iets in de lucht bewegen. Het was een felgroene slinger die door de nacht danste. Het noorderlicht was fel en bewoog zeer snel. Ook zagen we roze tinten in de slingers. Het noorderlicht had zo een hoge intensiteit dat we het zelf met onze gsm konden fotograferen. Langs alle kanten bewoog het noorderlicht door de hemel. Het was een adembenemend lichtspektakel dat me voor altijd zal bijblijven. De eerste dag was dus meer dan geslaagd! Het is alweer drie weken geleden dat ik mijn blog aangevuld heb maar daar heb ik een goed excuus voor! De afgelopen drie weken hadden we zo goed als elke dag les en daarbovenop hebben we nog eens veel taken gekregen. In totaal moeten we maar liefst 5 papers schrijven en moeten we 4 presentaties geven. Ik zal beginnen bij het begin.
Onze eerste paper die we moesten schrijven ging over onze muziekidentiteit. We moesten uitleggen wat de invloed van muziek op ons leven is en hoe het ons beïnvloedt als leerkracht. Afgelopen week hebben we het resultaat hiervan gekregen. In Noorwegen werken ze niet met punten maar met een beoordeling op een schaal die gaat van A wat zeer goed is tot en met E wat zeer slecht is. Voor deze taak heb ik een A gekregen waardoor ik natuurlijk zeer tevreden was. Het is altijd fijn om goed te starten. Voor Inclusive Education moesten we een paper schrijven die gaat over onze observeringen over het inclusief onderwijs in Noorwegen. Hiervoor moesten we gedurende onze stage heel wat observaties opschrijven en deze linken met de theorie die we gezien hebben. Ook moesten we het inclusief onderwijs vergelijken met het land waar we van afkomstig zijn. Mijn conclusie was dat het onderwijs hier officieel wel inclusief is maar dat het daarom niet altijd even goed toegepast wordt. In mijn ogen is het inclusief onderwijs hier daarom dus niet specifiek veel beter dan in België. Voor drama moesten we een paper schrijven waarin we onze groei toe moesten lichten gedurende de lessen hier in Stavanger. Vervolgens moeten we ook toelichten hoe dit ons als toekomstige leerkracht zal veranderen. Voor drama is er ook nog een groot tweede deel en dit is een storytelling performance. Gedurende twee weken oefenden we intensief aan een verhaal dat we vervolgens moesten voorbrengen voor kinderen van vijf jaar oud. We moesten alle technieken die we in de klas gezien hebben zo goed als mogelijk toepassen gedurende onze voorstelling. We werden in groepen van drie studenten verdeeld waarmee we een kleine voorstelling moesten doen. Iris, Ander en ik waren een groep en we moesten elk een verhaal vertellen. We speelden dat ik een kind was dat niet kon slapen en vervolgens zouden mijn ouders: Iris en Ander een verhaal vertellen om me in slaap te proberen krijgen en ik mocht vervolgens over een bizarre droom vertellen die ik had. Een bizarre droom moest dus een verhaal zijn met veel fantasie. Gelukkig kon ik hiervoor terugvallen op mijn opa die heel wat sprookjes kent. Hij stuurde me een leuk verhaal door over de gouden gans. Het is een sprookje dat afkomstig is van de gebroeders Grimm maar Henry van daele maakte hier een hernieuwde versie van. Na een lange tijd van oefenen mochten we eindelijk onze voorstelling doen voor de kinderen. Alles verliep zeer goed en de kinderen vonden het ook fantastisch en dit beloonde ons werk wel echt. Ons eindresultaat voor deze taak was een B. Momenteel zijn we aan het voorbereiden voor een muziekvoorstelling die we op 19 maart moeten voorbrengen. Deze voorstelling doen we voor onze leerkracht van muziek en een kleine samengestelde jury. Tijdens de voorstelling moeten we liedjes spelen die we aangeleerd hebben gedurende de lessen muziek hier in Stavanger. Rond deze liedjes moeten we creatief zijn en deze op onze manier brengen. Muziek is niet één van mijn sterke punten dus deze opdracht vergt heel veel tijd en energie van me. Momenteel hebben we al onze liedjes en ideeën al. Het enige wat ons nu nog rest te doen is oefenen, oefenen en oefenen. Voor inclusive education moet ik deze week ook twee voorstellingen geven en één van deze voorstellingen is op 20 maart op mijn verjaardag. Dit is natuurlijk iets minder leuk. Het positieve is dat we met 4 personen in onze klas jarig zijn op één week tijd dus daarom gaan we deze zaterdag een groot feest geven in onze accomodatie om de verjaardag van iedereen goed te vieren. Daarna is het nog de bedoeling om het feest verder te zetten in een club in het centrum! Laura en ik moesten beiden afscheid nemen vrijdag en daarom besloten we om dit zo snel mogelijk te vergeten door te gaan hiken. Garry had weer een leuke route uitgestippeld en we zouden een hike doen die zo'n 7 kilometer is naar een berghut. Daar zouden we vervolgens overnachten om de volgende dag terug te keren. In het begin van de week was er veel kans op lawines dus we hielden ook de berichten wat in de gaten om niet te veel risico's te nemen. Zaterdag rond 13u waren we aangekomen in Ness om aan de hike te beginnen. De eerste twee kilometers waren behoorlijk zwaar omdat het zeer veel klimwerk was. We gingen direct enorm de hoogte in. Daarna werd het vlakker en vlakker maar was er een nieuwe moeilijkheid. De sneeuw werd steeds dieper en dieper. En met diep bedoel ik echt wel diep.. Op bepaalde momenten kwam de sneeuw tot aan onze kuiten of tot aan onze knie. Het was moeilijk om zo een weg door de sneeuw te vinden richting de berghut. De tekens van de route waren overigens ook helemaal ondergesneeuwd dus moesten we google maps gebruiken om te kijken of we nog steeds op het juiste pad zaten. Onderweg kwamen we ook enkele watervallen tegen en enkele mooie rivieren. Daarna moesten we een brug oversteken en toen begon het moeilijkste stuk omdat de sneeuw hier voortdurend tot aan je kuiten kwam. Ik had precies het gevoel dat ik voortdurend trappen aan het opstappen was. De meters vlotten moeizaam en de tijd verstreek snel. Op een bepaald moment dachten we dat het moeilijk zou worden om de berghut te bereiken voordat het donker was. Toen we de laatste 4 kilometer bereikt hadden, zagen we in waarom deze hike pas aangeschreven stond voor in mei. De wegen waren steil en we moesten ons door een pak sneeuw zien te bewegen. Op een bepaald moment passeerden we een helling waarbij we zagen dat er een lawine naar beneden was gekomen. Dit was best wel indrukwekkend om te zien. Rond 17u bereikten we de berghut. Net voor het donker werd dus. Iedereen was doodop maar we maakten nog gauw een vuur om ons op te warmen. Omstreeks 21u vielen we allen in slaap. We sliepen tot 9.30u en ik vermoed dat dit de eerste keer is in een half jaar tijd dat ik nog eens twaalf uur geslapen had. We waren dus allemaal doodop van de trip. Toen we wakker waren zagen we dat het gesneeuwd had en onze voetsporen waren dus uitgewist. Ook wist Garry me te zeggen dat de afdrukken in de sneeuw met de poten, afdrukken van een wolf waren. Ik dacht dat het een onschuldige bambi was.. De terugweg bleek een stuk sneller te gaan na de goede nacht. Onderweg bleef het de hele tijd door hevig sneeuwen waardoor het best wel een speciale tocht was. Toen we aangekomen waren bij de auto, was ik toch deels blij dat we terug naar huis konden gaan. Het was een zware, avontuurlijke maar vooral een leuke tocht! Perfect om de vakantie af te sluiten in de Noorse bergen! Hieronder enkele sfeerbeelden! Na de stageweek is de krokusvakantie aangebroken. Mijn ouders en mijn broer zouden vrijdag nog in Stavanger landen. De grootste verrassing stond me echter nog te wachten. Mijn vriendin vertelde me steeds dat ze niet naar Noorwegen kon komen en opeens stond ze daar samen met mijn ouders voor mijn neus aan de luchthaven. Dit was dus zeker en vast een aangename verrassing. De eerste dag besloten we naar varlivarden te gaan. Het was een kleine hike van om en bij de drie uur die best wel mooi was. Aan de top hadden we een mooi uitzicht over de bergen en over de zee rondom ons. Daarna zag ik dat de Frafjord dichtbij lag en daarom besloten we deze ook eens te gaan bezoeken. Het was nog een uur met de auto rijden tot aan het einde van de fjord. Het was fantastisch om de fjord voor je te zien liggen. De eerste dag met de familie was dus meer dan geslaagd! Zondag besloten we om de hike naar Dalsnutten te doen die ik in het begin van mijn Noorse avontuur al eens gedaan had. Er lag minder sneeuw dan de vorige keer maar dit wil niet zeggen dat het makkelijker was, integendeel zelfs.. Er was veel ijs te vinden op de stenen waardoor we extra voorzichtig moesten zijn met de beklimming en met de afdaling. Iedereen vond het uitzicht op de stad geweldig bovenaan Dalsnutten. Daarna besloten we naar de Manafossen te gaan. Een beroemde waterval in Noorwegen, in de buurt van Stavanger. De hike naar de waterval is aangeraden pas vanaf april te doen maar we waagden het er toch op. In het begin waren er zeer veel trapjes en daarna begon het echte klimwerk. Er waren zeer steile vlakken die vol met sneeuw en ijs lagen. Gelukkig waren er kettingen waaraan we ons konden vasthouden om naar omhoog te stappen. Het was een zeer avontuurlijke klim! Eens we bovenaan aangekomen waren, konden we genieten van het prachtige uitzicht op de waterval. De volgende dag besloten we het wat rustiger aan te doen en gingen we naar Lindoy. Dit pittoreske eilandje bezocht ik al eerder hier in Stavanger. Dit was een aangename trip voor mijn mama. Ze was heel erg onder de indruk van de schoonheid en de rust van het eilandje. Het was ook speciaal omdat we er geen andere toeristen tegenkwamen. Dinsdag deden we de koninginnenhike in Stavanger, namelijk de hike naar Preikenstolen. Mijn broer wou deze hike zeer graag doen nadat hij de eerdere foto's van mij gezien had. Er lag iets meer sneeuw dan de vorige keer dus de beklimming was best pittig. Aan de top hadden we een prachtig uitzicht over de Lysefjord. Ik ben blij dat ik dit prachtige moment kon delen met mijn familie en mijn vriendin. Woensdag besloten we naar de stad Bergen te gaan. Het was zo'n vier uur rijden met de wagen. Daarbij moesten we ook twee keer de ferry nemen. Eens we in Bergen aangekomen waren, hadden we het al snel door dat het ijzig koud was. We maakten een wandeling door de stad en bezochten er enkele bekende plaatsen . Ik vond de gekleurde huizen op de kaai van de haven wel iets hebben. Verder zijn we ook nog omhoog gewandeld op een heuvel waar je bovenop een prachtig uitzicht over de stad hebt. Omdat het woensdag laat was geworden na de trip naar Bergen, besloten we donderdag een brunch te houden zodat we eens wat langer konden slapen. Mijn mama zorgde voor een uitgebreide brunch met alles erop en eraan. Het voelde weer goed om nog eens verwend te worden! Daarna besloten we naar een toren op een heuvel te gaan in Stavanger waar je een mooi uitzicht over de stad had. Op het einde van de dag besloten we ook nog eens een bezoekje te brengen aan de zwaarden in de stad. Het was wel heel erg aan het sneeuwen toen dus veel genieten was er niet aan. We besloten om snel te gaan ontdooien voor het vuurtje met een warme koffie!
Vrijdag genoten we eerst van het ontbijt en daarna deden we nog enkele kleine boodschappen. We besloten om nog één kleine laatste hike te doen voor mijn familie en mijn vriendin weer richting België zouden vliegen. We stapten naar een klein eilandje in de buurt van mijn kot. Ze genoten van de stilte op het eilandje, van het geluid van het water dat tegen te rotsen aanbotste en van het prachtige uitzicht op de bergen. Daarna brak er een minder leuk moment aan en moest ik weer afscheid nemen van iedereen. Het was een week om nooit te vergeten en ik ben ontzettend blij dat ik die week met mijn familie en vriendin hier heb kunnen doorbrengen. Donderdag startten we met een les bewegingsopvoeding in het eerste leerjaar. De leerlingen hadden twee uur na elkaar bewegingsopvoeding dus we gingen met hen naar een sportzaal. De sportzaal was een eindje stappen maar was wel zeer indrukwekkend omdat deze gelegen was in een grot. De muren in de sporthal bestaan dus uit rotswand. De les bewegingsopvoeding vond ik niet echt goed. Er is geen speciale bewegingsleerkracht voorzien en de kinderen konden voetballen, turnen, basketten,... Er zat dus niet echt een systeem in de les en ze hadden maar een twintig minuten beweging van de twee lesuren die hiervoor uitgerekend werden. Alle studenten waren het er dus over eens dat het een slechte les bewegingsopvoeding was.
Na de speeltijd mochten we naar het vijfde leerjaar gaan. Er was een leerkracht in de school die ons wou gebruiken tijdens een les taalinitiatie. Een Duitse studente, twee Nederlandse studenten, een Belgische Franstalige studente en ik waren de studieobjecten voor 28 leerlingen. Ze mochten klassikaal drie vragen verzinnen die ze in het Engels aan ons mochten stellen. Vervolgens was het de bedoeling dat wij die vragen zouden beantwoorden in onze eigen taal. Vervolgens kregen alle leerlingen een vragenlijst op hun notebook per student. Ze moesten proberen vinden van welk land we kwamen en welke taal we spraken. Ze hadden enkele keuzes namelijk: Fins, Noors, Engels, Frans, Portugees, Spaans, Nederlands, Duits, Italiaans en Belgisch. Het laatste was een foppertje dat de leerkracht wou gebruiken om zijn leerlingen wat te plagen. Het was een zeer interessante les voor de leerlingen omdat ze te weten kwamen dat ik als Belg, dezelfde taal spreek als de Nederlanders. Ook dat Marie en ik uit hetzelfde land komen, België maar we niet dezelfde taal spreken. Toen ze Marie Frans hoorden spreken dachten ze natuurlijk ook dat ze van Frankrijk afkomstig was. Op het einde deed de leerkracht alsof hij een pil had die de leerlingen konden inslikken om dan één van onze talen te kunnen leren die we gesproken hadden voor de klas. Ze moesten dus verwoorden welke taal ze wilden leren en waarom ze die wouden leren. Dit was voor mij persoonlijk een heel leuke en originele verwerking. Ook leerde ik een leuk weetje in de klas... Bovenaan in de klas hingen er allemaal planeten met hun namen bij. Jorden betekent in het Noors 'de aarde'! Vanaf het vijfde tot het zevende leerjaar krijgen de leerlingen in de klas een Notebook die ze mogen gebruiken gedurende drie schooljaren. Ze hebben allerlei programma's en apps op de Notebook waardoor ze geen werkboeken meer nodig hebben om in te werken. De leerkrachten kunnen via een programma ook de evolutie opvolgen van de oefeningen die de leerlingen maken op hun Notebook. Wat ik persoonlijk minder aan de Notebook vond is dat ze het ook gebruikten om te meten. Op het programma was er een meetlat waarbij de leerlingen een afstand moesten meten. Volgens mij is het toch nog altijd belangrijk om deze vaardigheden ook vooral in het echt te gebruiken en niet digitaal. De leerlingen mochten ook naar muziek luisteren op hun Notebook als ze dat wilden en als ze zich dan beter konden concentreren. Op zich is dit ook wel iets goed want niet iedereen kan het best in stilte leren. Het was ook duidelijk dat de leerlingen elkaar veel minder stoorden wanneer ze naar muziek konden luisteren. Ook werden er zeer veel bewegingstussendoortjes gedaan en doet de leerkracht elke dag een workout met zijn leerlingen. Er wordt hier zeer veel aandacht besteed aan het welzijn en de gemoedstoestand van de leerlingen. Ze proberen de dagen zo aangenaam mogelijk te maken voor de leerlingen met een heleboel variatie gedurende de lessen. Dit kunnen we alleen maar aanmoedigen. Dit is iets wat ik zeker en vast kan meenemen naar België. Na het avontuurlijke weekend volgde mijn eerste week praktijk op de school. De week voordien hadden we een mentorbijeenkomst waarbij we onze mentor konden ontmoeten. Marie, Niek, Lars, Isabelle en ik zouden samen naar Teinå school te Stavanger gaan. Een vriendelijke juf van het eerste leerjaar stelde ons enkele vragen over onze praktijkervaring en daarna deelde ze ons wat informatie mee over de school. De juf was een leerkracht Engels en wiskunde in het eerste leerjaar op de school. Die dag heeft ze ons al enorm verbaasd door te zeggen dat de school om acht uur begint en om 12.30 uur gedaan is. In Noorwegen is het blijkbaar een gewoonte om vroeg aan de dag te beginnen maar die ook meer dan vroeg af te ronden.
De eerste 2 schooldagen stonden we voltijds in het eerste leerjaar. We konden de leerlingen goed helpen met Engels en leerden hen zelfs enkele leuke Engelse liedjes aan. Ze leerden over het lichaam dus leerden we hen hoofd, schouders, knie en teen in het Engels. Vervolgens leerden we hen de liedjes ook nog in onze talen: Frans, Duits en Nederlands. We vonden het erna dan ook maar niet meer dan normaal dat zij ons ook het liedje in het Noors mochten aanleren. Het ondersteunen bij de lessen wiskunde ging iets moeilijker omdat je de taal niet beheerst. Toch konden ze al tot tien in het Engels tellen en dit vergemakkelijkte alles wel enorm. We namen de leerlingen in kleine groepjes bij ons en zowel de leerkracht als de leerlingen waren zeer enthousiast over deze werkvorm. Tijdens de lessen Noors en Wiskunde merkte ik wel dat het niveau in België veel hoger ligt dan hier in Noorwegen. De leerlingen konden tijdens mijn stageperiode in november al meer op gebied van wiskunde en taal (schrijven en lezen) dan dat de leerlingen hier in Noorwegen nu kennen. Er wordt hier veel meer met klassikale instructies gewerkt en minder met individuele inoefenmomenten. Deze inoefenmomenten worden volgens mij ook niet zo nauw opgevolgd als in België. Wij gebruiken dit om individueel te controleren of de leerlingen de leerstof begrijpen. Als leerlingen klaar zijn met de individuele oefeningen dan mogen ze hier in Stavanger de Ipad nemen en daar oefeningen op maken. We merkten wel vaak dat de leerlingen nog niet met deze zelfstandigheid en verantwoordelijkheid kunnen omgaan want veel leerlingen speelden gewoon een spelletje op de Ipad. Ook worden in er België meer spelvormen gebruikt om leerstof in te oefenen in een les. Hier zetten ze dan eerder in op muzische en bewegingsvaardigheden tijdens de les. De leerlingen krijgen twee keer op een jaar een test waarop ze moeten bewijzen wat ze geleerd hebben. Deze test was niet verplicht van de overheid maar de school heeft er wel voor gekozen om deze test te geven. Het komt er dus op neer voor mij dat we in België meer druk leggen op de kinderen maar dat we in het eerste jaar van het onderwijs wel meer resultaat boeken. Hier leggen ze minder druk op de kinderen en laten ze de kinderen nog kind zijn. De vraag is natuurlijk wat op lange termijn het meest zal renderen... Het moment suprême was aangebroken dit weekend, eindelijk was het zover.... De langverwachte trip naar Preikenstolen stond op het programma. Ander, 7 Fransen, Laura en Ik vertrokken zaterdag om 8u richting de voet van de Preikenstolen. Het was een trip van twee uur met de auto en de ferry. We waren allemaal gemotiveerd om de Preikenstolen te beklimmen in de sneeuw. Mijn doel was op voorhand om de Preikenstolen eens te zien in de sneeuw en ook eens in goed weer zonder sneeuw. Al gauw hadden we door dat we een goede dag uitgekozen hadden want de zon scheen in de bergen en er waren geen wolken te zien aan de hemel. Het uitzicht aan de top leek dus veelbelovend te zijn.
Eens we aangekomen waren aan de voet van de berg, gingen we naar het toeristisch center om spikes te lenen. Deze zijn cruciaal voor een beklimming te doen wanneer er sneeuw en ijs op de rotsen ligt. Het was een zeer mooie tocht met in het begin al enkele pittige steile stukken. Langzamerhand kwamen we in een landschap terecht waar er geen of nauwelijks bomen stonden. De sfeer zat ook heel erg goed in de groep en de Fransen brachten de sfeer er wat in met muziek en met flessen wijn. Op een bepaald moment konden we een klein deel van de fjord zien en toen begon iedereen automatisch harder te stappen omdat we zo enthousiast werden. Wanneer de we laatste keer vanachter de hoek van de berg kwamen, zagen we Preikenstolen voor ons opdoemen, bedekt onder een laag sneeuw. Ik kan niet beschrijven wat ik voelde op dat moment. Ik voelde me zo klein toen ik bovenaan de Lysefjord stond. De tranen van geluk stonden in mijn ogen toen ik genoot van het prachtige uitzicht en van de stilte van de natuur. We besloten te lunchen op de Preikenstolen en daarna zetten we onze tocht verder naar de echte top van de berg die nog hoger lag dan de Preikenstolen en bedekt was onder een 25 centimeter sneeuw. Uiteindelijk besloten we terug af te dalen omdat het wat koud werd op de top van de berg. Het uitzicht was adembenemend maar het was -14 graden dus het werd al snel koud. Eens we beneden terug aangekomen waren, namen we een klein uurtje pauze en daarna gingen we met de auto verder door de bergen. We reden zo een twee uur en een half door de bergen op weg naar de berghut waar we zouden overnachten. We moesten onze auto ergens parkeren en vervolgens nog drie kilometer in het donker stappen in de bergen op rotsen bedekt met sneeuw en ijs. Na een tijdje zagen we in dat het niet zo een goed idee was en besloten we terug te keren naar de auto. We zochten een nieuwe wandelroute en een nieuwe berghut en rond 21 uur begonnen we aan een nieuwe staptocht in het donker. We hadden hoofdlichten mee en gebruikten die om de ondergesneeuwde weg te zien in het donker die leidde naar de berghut. Rond 23 uur arriveerden we eindelijk in de berghut en de temperatuur was ongeveer -10 graden dus we hadden het allemaal heel erg koud. We konden de berghut opwarmen tot een 2-3 graden en gingen vervolgens slapen na enkele flessen wijn gekraakt te hebben (tegen de vrieskou). De volgende ochtend werden we pas wakker om 10 uur omdat we allemaal doodmoe waren van de staptocht van de dag voordien. We vertrokken met onze backpack richting de auto en vandaar gingen we terug naar Stavanger. Eens we in Stavanger aangekomen waren besloten we naar Sola beach te gaan en dronken we er nog een heerlijke koffie. We bezegelden dit fantastische weekend met een taco avond! Zoals de Fransen het zeiden, dit weekend was een total adventure! |
|